Marleen van der Sluijs

Als er iets is waar ik van houd, dan is het de wereld van de boeken. Als kind kon ik uren met het geld dat ik voor mijn verjaardag had gekregen in de boekenwinkel staan om boeken uit te kiezen. De boeken die ik in de bibliotheek had geleend en die ik erg mooi vond, kocht ik om ze nog eens te kunnen lezen en als een waar bezit in mijn boekenkast te zetten.
Natuurlijk droomde ik ervan om ooit zelf een boek te schrijven en nu is het moment gekomen dat ik kan zeggen dat ik een boek heb geschreven. De vraag van Roy om van zijn biografie een boek te maken, was de aanleiding.
In 2007 besloot ik literatuurwetenschap te gaan studeren aan de Universiteit van Utrecht. Er ging een wereld voor me open. Ik vond het heerlijk om op onderzoek uit te gaan in boeken. In 2019 besloot ik dat ik naast het lesgeven op een middelbare school meer met schrijven bezig wilde zijn. Ik wilde teksten voor mensen gaan schrijven, want als ik om me heen kijk, zie ik zoveel verhalen langskomen, die wil ik graag leren kennen. Zo begon ik Sprekende Verhalen. (Voor meer informatie kijk op: www.sprekendeverhalen.nl)
En zo zit ik ineens aan de andere kant van het verhaal en schrijf ik een boek. Dat kleurt mijn manier van naar boeken kijken weer op een heel andere manier.

Een boek schrijven is een avontuur beleven
Roy was er heel duidelijk over, dat het boek een gevoelsdocument moest worden. Ik ben als het ware in zijn huid gekropen, maar ook in die van de andere personages in het boek, om te onderzoeken welke impact een bepaalde gebeurtenis op een mens kan hebben. Gebeurtenissen staan niet op zichzelf, dus ben ik in mijn eigen ervaringen op zoek gegaan naar de mogelijke context van bepaalde situaties, waardoor ik op vragen stuitte en gesprekken had met Roy. Roy zelf kwam hierdoor op een diepere laag van zijn biografie terecht, wat hij als een verrijking heeft ervaren.
De jeugd van Roy speelt zich deels af in het voormalige Nederlands-Indië. Dit maakte dat ik me verdiepte in de geschiedenis die impact had op zijn verhaal. De relevante delen van de geschiedenis maakte ik driedimensionaal. Ik beschreef ze vanuit de personages die ermee te maken hadden.
Als je een boek leest kan je de ervaring hebben dat je letterlijk meeleeft met de hoofdpersoon. Daarmee worden de ervaringen van de hoofdpersoon een beetje jouw ervaringen. Tijdens het schrijven van Hoor mij, zie mij, voel mij gebeurde hetzelfde veel intenser. Naast mijn eigen leven, was ik een jongetje in Indonesië, waar ik op kippen en duiven moest jagen om te overleven. Ik was een man die zijn vrouw verloor en moest vechten om te overleven, terwijl ik door het kunstmatige coma afgesneden was van mijn dierbaren en mijn gewone leven. Ik moest vechten om te herstellen en de regie over mijn leven terug te pakken.
Hoor mij, zie mij, voel mij is een reis geworden door een diversiteit aan gebeurtenissen. Veel mensen zullen zich in delen van het boek kunnen herkennen. Roy hoopt dat Hoor mij, zie mij, voel mij de aanleiding mag zijn dat mensen met elkaar in gesprek gaan. Zoals hij zelf zei: “Het is tijd dat mijn verhaal verteld wordt.”

Saskia Saunier

Mijn hele leven heb ik al iets gehad met schrijven. Als kind schreef ik verhalen, met een schrijfwedstrijd op school heb ik een keer een boek gewonnen en op vakantie hield ik altijd een verslag bij. Soms waren er tijden dat ik niet schreef, maar op een of andere manier kwam het altijd wel weer op mijn pad. Het schrijven beperkte zich dan vooral tot al mijn gedachten en gevoel vastleggen in mijn dagboek.
 
Eind 2012 werd mijn leven op zijn kop gezet, toen ik de diagnose MS kreeg. Meteen was mij duidelijk dat ik er het beste van wilde maken, maar hier kon ik wel wat hulp bij gebruiken. Met revalidatie kreeg ik mijn leven weer aardig op de rit en pakte ik de dingen steeds meer op, die belangrijk voor mij zijn en waar ik mijn energie uithaal. En daar hoorde ook het schrijven bij. Ik ben toen weer meer begonnen te schrijven, door mijn ervaringsverhaal te delen voor het Nationaal MS Fonds en door af en toe voor hun blad te schrijven.
 
Maar ik wilde meer. Ik wilde mijn schrijftalent inzetten om mijn ervaringen met MS te delen en op die manier anderen te steunen en te inspireren. Ik begon blogs te schrijven en kreeg hier positieve reacties op. Dat sterkte mij om elke keer weer meer te schrijven en andere onderwerpen voor mijn blog te bedenken. De ene keer was het positief, de andere keer liet ik mijn kwetsbare kant zien.
 
In die tijd vroeg Roy mij of ik mee wilde werken aan zijn boek. Omdat ik graag schrijf en ook graag anderen help, had ik niet veel tijd nodig om hier ja op te zeggen. Het voelde voor mij als een nieuw avontuur. Ik vond het ook wel spannend, want het ging hier wel om een boek. En niet mijn eigen boek, maar dat van een ander. Ik wilde het goed doen. Ik heb uiteindelijk alle hoofdstukken van Roy’s levensverhaal mogen schrijven. Ik vond het bijzonder om zijn verhaal van zo dichtbij zelf mee te maken. Het deed echt wat met me. Uiteindelijk heb ik het stokje overgedragen aan Marleen, om het boek naar een hoger niveau te tillen.
 
Ondertussen zat ik zelf niet stil. Het was mij wel duidelijk dat ik meer met het schrijven wilde en mij vooral op MS-gebied wilde inzetten. Daarom schrijf ik sinds ruim een jaar voor het digitale magazine MSzien van MSweb. Dit magazine komt een keer per kwartaal uit en de artikelen worden geschreven door mensen met MS. Met het blad willen we op allerlei vlakken informeren, van interviews tot informatie over specifieke klachten en van nieuwe ontwikkelingen tot actuele onderwerpen als op dit moment het coronavirus. Ik vind het superleuk om dit te doen, omdat het mij het gevoel geeft dat ik echt iets bijdraag.
 
Lijkt het je leuk of interessant om mijn blogs te lezen? Kijk dan even op saskiasaunier.blogspot.com